Het avontuur is begonnen

Het avontuur is begonnen.

Met tweeëneenhalf uur slaap vertrok ik vannacht om 4 uur naar Schiphol. Daarmee overwon ik direct het eerste obstakel, afscheid nemen van Roemer. Gelukkig brachten mijn ouders me naar het vliegveld en kreeg ik afleiding. Eenmaal aangekomen op Schiphol kreeg ik nog meer afleiding.. Bij het inchecken bleek dat mijn ESTA (toestemming om de VS binnen te komen) niet goed was aangevraagd. Ik kon dus niet inchecken..
Ik had twee keer een O ingevuld terwijl er nullen hadden moeten staan. Het verschil tussen en O en een 0 was niet te ontdekken. Maar goed, ik heb alsnog mijn ESTA aangevraagd. Na 10 minuten moeilijke Engelse teksten lezen en vragen beantwoorden (om half 6 is alles moeilijk), was het eindelijk gelukt. Ik had toestemming en ik mocht inchecken.
Soraya en Renate, de meisjes waar ik mee reis, waren al ingecheckt en konden naast elkaar zitten. Ik zou er een rij voor komen, helemaal prima dus.
Eenmaal bij de gate kwamen we er achter dat mijn stoelnummer veranderd was. Ik moest nu 20 rijen naar voren gaan zitten. Na heel wat schuiven en puzzelen hebben we kunnen regelen dat ik 5 rijen voor hen kon zitten. Nog niet ideaal, maar beter dan in een ander deel van het vliegtuig.
Bij het boarden bleef de stoel naast Soraya en Renate leeg. We kregen hoop, ik zou misschien kunnen ruilen met de persoon die op die stoel hoort. 5 minuten voor het vertrek kwam de meneer aan. Ik vroeg hem heel netjes (in het Engels) of we zouden kunnen wisselen zodat ik bij mijn vriendinnetjes kon zitten. Hij vroeg direct of ik een plek bij het raam had, want dat was zijn gereserveerde plaats ook. Helaas zat ik aan het gangpad, dus ik verwachte het ergste… Maar toen de meneer de stoel zag vond hij het prima. Ik heb ontzettend blij mijn spullen gepakt en ben naast Renate en Soraya gaan zitten. Zucht, wat een opluchting.

De vlucht naar Detroit duurt 8.5 uur. Ondertussen hebben we 7 uur vliegen gehad. Ik zit er doorheen. Het laatste uur hebben we flinke turbulentie gehad. Dat is best prima voor een kwartier maar voor een uur….
Ook begint het tijdsverschil, de jetlag, al redelijk op te komen. Het is nu 15.00 in Nederland, maar mijn horloge geeft 9.00 uur aan. Dat voelt heel raar.
We hebben allemaal een privé tv, ik kan heel veel films kijken, series, muziek luisteren en spelletjes spelen. Best relaxt. Maar zelfs deze filmfanaat heeft er nu genoeg van. Ik heb Frozen gezien, Pain & Gain, Pitchperfect en nog wat afleveringen van verschillende series.

Dadelijk hebben we een tussenstop in Detroit van 2 uur. Daarna is het nog anderhalf uur vliegen naar Philadelphia. Als ik eenmaal in Philly ben, ben ik ontzettend blij dat ik zo’n drie weken niet meer hoef te vliegen, denk ik.

----------------------------------------------------------

De tussenstop in Detroit was helemaal prima, wel heb ik een RedBull gekocht. We gingen in een klein vliegtuig verder, dat ging best snel, maar oh, wat was het hobbelig. Ondertussen zijn we aangekomen in het hotel in Philly. We hebben 18 uur gereisd. Het is nu 22 uur in Nederland en hier 16 uur. Ik ben flink klaar met deze heftige en emotionele dag, maar ik zit pas op de helft.

Voor nu,
kusjes, knuffels en groetjes vanuit Philly.