Vliegende torren en saaie poppen
Blijf op de hoogte en volg Merel
07 November 2014 | Indonesië, Jogjakarta
Lieve allemaal,
Het werd tijd dat ik weer iets van me liet horen. Het wordt steeds moeilijker om mijn blog te schrijven. Ondertussen voelt dit leven als normaal aan en zijn er niet super veel bijzondere dingen gebeurt. Morgen ben ik precies 2 maanden weg. De tijd gaat super snel voorbij. Ik ben nog steeds blij dat ik hier zit, maar heb deze omgeving nu wel gehad. Ik heb ontzettend veel zin dat Roemer komt. Niet alleen omdat ik mijn lieve vriendje zo erg mis, maar ook omdat ik dan weer nieuwe plaatsten ga bekijken en ga leren surfen op Bali.
Maar goed, ik zal beginnen met mijn blog!!
Met ons onderzoek gaat het erg goed! We zijn al best ver en liggen prima op schema. Voor mijn gevoel hebben we nog niet zo veel gedaan, maar dat komt omdat iedereen steeds kleine stukken inlevert. Als ik het geheel bekijk dan zie ik dat we echt ver zijn en veel gedaan hebben. Ik moet wel eerlijk bekennen dat een onderzoek met zijn achten minder leerzaam is dan een onderzoek met zijn vieren. Omdat we alles verdelen, verdiep je je in sommige stukken minder dan in de stukken die je zelf maakt. Dat vind ik jammer. Er is al een aantal keer gevraagd hoe de samenwerking gaat: dit gaat nog steeds heel erg goed! Ik ben heel blij dat we allemaal goed met elkaar kunnen opschieten en goed met elkaar kunnen overleggen.
Donderdag 30 oktober hebben we stage gelopen bij de Kanisius. Een nieuwe school. Een katholieke school waar niemand Engels sprak. Judith en ik kwamen ruim op tijd aan op de school. Ze hadden geen idee wat we kwamen doen en dat we überhaupt kwamen. Uiteindelijk, na 40 minuten wachten, kregen we een rondleiding door de school. We moesten ons in 11 klassen voorstellen. ‘Hello, we are Judith and Merel.’ (ZUCHT) Uiteindelijk mochten we in de laatste klas een muziekles geven. We hebben ritmes gemaakt met de kinderen en daarna hebben we een lied gezongen met ze. Het was super leuk om te doen, de kinderen deden erg goed mee. Die avond hebben we zelf ook muziekles gehad. We hebben Gamelan gespeeld. Met zijn tienen hebben we op de gong, xylofoon en wat bellen lopen timmeren. Het klonk uiteindelijk best in 1 ritme, maar het was zo’n pokkenherrie dat ik er hoofdpijn van kreeg.
Vrijdag 31 oktober hebben we op de universiteit een les gevolgd van de studenten daar. Ze gaven aan ons les alsof wij kinderen van de basisschool waren. De studenten lopen geen stage dus dit zijn de ervaringen die ze op doen voor ze beginnen met lesgeven. We hebben spelletjes gedaan: een vlieger geverfd en gevliegerd, een spel met een stuiterbal en een hinkelspelletje. Grappig om een keer mee te maken, maar voor de rest niet heel nuttig. ’s Avonds zijn Judith en ik naar een restaurant gegaan waar ze goed internet EN goed eten hebben. Daar klapte ik mijn laptopje open geklapt en het hotel voor BALI geboekt! Lieve Roemer en ik gaan overnachten in Kuta, dicht aan de zee! Ik heb hier extreem veel zin in! :D
Zaterdag 1 november hadden we ICCIP, een cursus. Dit keer ging het over Wayang poppen. Het college was nogal saai, ik heb op iedere pagina van mijn powerpoint handout, aantekeningen gemaakt anders was ik bang dat ik in slaap zou vallen. Daarna hebben we een museum bezocht, we hebben de docent ontlopen. Iedere keer dat hij in de buurt kwam ging hij een heel verhaal ophangen. Daarna hadden we een Wayang show, ipv de normale 7 uur duurde deze show maar 1 uur (uiteindelijk 1,5)… Het was in Bahasa dus we snapte er helemaal niets van. Het was ontzettend heet in dat kleine hutje waar we met 40 mensen zaten. Na een tijdje kon ik niet meer stoppen met lachen, niet om de show maar om Luuk. Uit verveling waren we grappen gaan maken. Niet heel beleefd, maar het was echt niet meer te doen. Toch best nog een leuke dag geworden. Die avond gingen we naar een optreden van een juf van stage. Het was een Balinese dans voorstelling. Buiten waren een heleboel stoelen neer gezet en alles was aangekleed met lichtjes en kaarsjes. Heel erg leuk! Juda en ik vonden het erg spannend. De show niet, die was nog niet gestart. Maar de beesten die uit de bomen vielen wel! Er vielen torren van 5 cm uit de boom. Met een harde ‘tok’ vielen ze op de grond. Vervolgens probeerde ze weer op te vliegen. Wij hadden besloten dat als er zo’n mega ding op ons zou vallen dat we per ongeluk zouden gillen. Oeps. Even later probeerde die half bewusteloze torren te gaan vliegen. Hij vloog recht op ons af, wij in een gedoken, hard lachend op die stoelen. Gelukkig stortte hij weer neer. Even later vloog hij op, nog steeds half dronken vloog hij recht tegen het oog van een cameraman aan. Wij hielden het niet meer….. Haha, ik moet weer lachen nu ik dit typ. Wat een enge beesten.
Zondag hebben we aan het onderzoek gewerkt! Rond 3 uur was ik suf, duf en lamlendig. Het is tijd om te gaan SPORTEN!!! Ik heb heel het huis doorgelopen opzoek naar iemand die mee wilde. Gelukkig ging Danielle mee. We zijn naar een mooi hotel gegaan met een mooiere sportschool dan de vorige keer. Hier was airco en de apparaten waren heel en in goede conditie. Heerlijk, lekker hard werken! Dat mis ik wel, 3 keer per week heel hard sporten. Ik merk dat mijn spieren erg afgezwakt zijn. Gelukkig had ik de volgende dag spierpijn, dus het heeft wel effect. Nu proberen iedere week te blijven sporten!
Maandag zijn we naar het Sheraton hotel gegaan. Hier is een ontzettend luxe zwembad. Met een welkomsdrankje en een boek heb ik me hier echt vermaakt. HEERLIJK. Eindelijk een dagje niets! :D
Zo, voor nu laat ik het hier bij.
Veel liefs,
More AKA Maro AKA Meree AKA Jul AKA
Merel
Het werd tijd dat ik weer iets van me liet horen. Het wordt steeds moeilijker om mijn blog te schrijven. Ondertussen voelt dit leven als normaal aan en zijn er niet super veel bijzondere dingen gebeurt. Morgen ben ik precies 2 maanden weg. De tijd gaat super snel voorbij. Ik ben nog steeds blij dat ik hier zit, maar heb deze omgeving nu wel gehad. Ik heb ontzettend veel zin dat Roemer komt. Niet alleen omdat ik mijn lieve vriendje zo erg mis, maar ook omdat ik dan weer nieuwe plaatsten ga bekijken en ga leren surfen op Bali.
Maar goed, ik zal beginnen met mijn blog!!
Met ons onderzoek gaat het erg goed! We zijn al best ver en liggen prima op schema. Voor mijn gevoel hebben we nog niet zo veel gedaan, maar dat komt omdat iedereen steeds kleine stukken inlevert. Als ik het geheel bekijk dan zie ik dat we echt ver zijn en veel gedaan hebben. Ik moet wel eerlijk bekennen dat een onderzoek met zijn achten minder leerzaam is dan een onderzoek met zijn vieren. Omdat we alles verdelen, verdiep je je in sommige stukken minder dan in de stukken die je zelf maakt. Dat vind ik jammer. Er is al een aantal keer gevraagd hoe de samenwerking gaat: dit gaat nog steeds heel erg goed! Ik ben heel blij dat we allemaal goed met elkaar kunnen opschieten en goed met elkaar kunnen overleggen.
Donderdag 30 oktober hebben we stage gelopen bij de Kanisius. Een nieuwe school. Een katholieke school waar niemand Engels sprak. Judith en ik kwamen ruim op tijd aan op de school. Ze hadden geen idee wat we kwamen doen en dat we überhaupt kwamen. Uiteindelijk, na 40 minuten wachten, kregen we een rondleiding door de school. We moesten ons in 11 klassen voorstellen. ‘Hello, we are Judith and Merel.’ (ZUCHT) Uiteindelijk mochten we in de laatste klas een muziekles geven. We hebben ritmes gemaakt met de kinderen en daarna hebben we een lied gezongen met ze. Het was super leuk om te doen, de kinderen deden erg goed mee. Die avond hebben we zelf ook muziekles gehad. We hebben Gamelan gespeeld. Met zijn tienen hebben we op de gong, xylofoon en wat bellen lopen timmeren. Het klonk uiteindelijk best in 1 ritme, maar het was zo’n pokkenherrie dat ik er hoofdpijn van kreeg.
Vrijdag 31 oktober hebben we op de universiteit een les gevolgd van de studenten daar. Ze gaven aan ons les alsof wij kinderen van de basisschool waren. De studenten lopen geen stage dus dit zijn de ervaringen die ze op doen voor ze beginnen met lesgeven. We hebben spelletjes gedaan: een vlieger geverfd en gevliegerd, een spel met een stuiterbal en een hinkelspelletje. Grappig om een keer mee te maken, maar voor de rest niet heel nuttig. ’s Avonds zijn Judith en ik naar een restaurant gegaan waar ze goed internet EN goed eten hebben. Daar klapte ik mijn laptopje open geklapt en het hotel voor BALI geboekt! Lieve Roemer en ik gaan overnachten in Kuta, dicht aan de zee! Ik heb hier extreem veel zin in! :D
Zaterdag 1 november hadden we ICCIP, een cursus. Dit keer ging het over Wayang poppen. Het college was nogal saai, ik heb op iedere pagina van mijn powerpoint handout, aantekeningen gemaakt anders was ik bang dat ik in slaap zou vallen. Daarna hebben we een museum bezocht, we hebben de docent ontlopen. Iedere keer dat hij in de buurt kwam ging hij een heel verhaal ophangen. Daarna hadden we een Wayang show, ipv de normale 7 uur duurde deze show maar 1 uur (uiteindelijk 1,5)… Het was in Bahasa dus we snapte er helemaal niets van. Het was ontzettend heet in dat kleine hutje waar we met 40 mensen zaten. Na een tijdje kon ik niet meer stoppen met lachen, niet om de show maar om Luuk. Uit verveling waren we grappen gaan maken. Niet heel beleefd, maar het was echt niet meer te doen. Toch best nog een leuke dag geworden. Die avond gingen we naar een optreden van een juf van stage. Het was een Balinese dans voorstelling. Buiten waren een heleboel stoelen neer gezet en alles was aangekleed met lichtjes en kaarsjes. Heel erg leuk! Juda en ik vonden het erg spannend. De show niet, die was nog niet gestart. Maar de beesten die uit de bomen vielen wel! Er vielen torren van 5 cm uit de boom. Met een harde ‘tok’ vielen ze op de grond. Vervolgens probeerde ze weer op te vliegen. Wij hadden besloten dat als er zo’n mega ding op ons zou vallen dat we per ongeluk zouden gillen. Oeps. Even later probeerde die half bewusteloze torren te gaan vliegen. Hij vloog recht op ons af, wij in een gedoken, hard lachend op die stoelen. Gelukkig stortte hij weer neer. Even later vloog hij op, nog steeds half dronken vloog hij recht tegen het oog van een cameraman aan. Wij hielden het niet meer….. Haha, ik moet weer lachen nu ik dit typ. Wat een enge beesten.
Zondag hebben we aan het onderzoek gewerkt! Rond 3 uur was ik suf, duf en lamlendig. Het is tijd om te gaan SPORTEN!!! Ik heb heel het huis doorgelopen opzoek naar iemand die mee wilde. Gelukkig ging Danielle mee. We zijn naar een mooi hotel gegaan met een mooiere sportschool dan de vorige keer. Hier was airco en de apparaten waren heel en in goede conditie. Heerlijk, lekker hard werken! Dat mis ik wel, 3 keer per week heel hard sporten. Ik merk dat mijn spieren erg afgezwakt zijn. Gelukkig had ik de volgende dag spierpijn, dus het heeft wel effect. Nu proberen iedere week te blijven sporten!
Maandag zijn we naar het Sheraton hotel gegaan. Hier is een ontzettend luxe zwembad. Met een welkomsdrankje en een boek heb ik me hier echt vermaakt. HEERLIJK. Eindelijk een dagje niets! :D
Zo, voor nu laat ik het hier bij.
Veel liefs,
More AKA Maro AKA Meree AKA Jul AKA
Merel
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
