Afscheid nemen bestaat niet

Dit is het dan...
Vanochtend is lieve Judith met haar papa en mama vertrokken richting Bali. Ze maken een reis over Java om vervolgens in het noorden van Bali aan te komen. Onze kamer was direct al heel leeg. Heel kaal en rustig zonder Judith haar spullen en rommeltjes. Aangezien ik opgeruimd had, ligt ook mijn pleuriszooi er niet meer. Heel kaal dus. Ik zal er niet om heen draaien, ik moest gewoon huilen bij het afscheid. Het is zo onwerkelijk dat de tijd hier bijna afgelopen is. Ontzettend dankbaar dat ik zulke mooie tijden heb mogen mee maken. Zelfs ben ik dankbaar dat ik alle vervelende dingen hier heb kunnen verwerken. Het heeft me sterker en zelfstandiger gemaakt. Maar bovenal ben ik ontzettend blij dat mijn lieve Roemer hier over 3 dagen heen vliegt. Ik heb zo veel zin in zon, zee, een andere cultuur en mooie nieuwe plekken!!

Ik zal kort vertellen wat we de afgelopen week gedaan hebben. En met kort bedoel ik nu ook echt kort. Ik typ op mijn mobiel en ik heb nu al kramp in mijn rechter duim... De linker houdt het trouwens nog wel goed vol, ach, we zien wel! Maandag hebben we de eind presentatie gehad op de universiteit. Er kwamen veel mensen kijken, ook mensen die wij niet kenden. We hebben verteld over de activiteiten die we hier hebben gedaan en over ons onderzoek. (Ik kreeg laatst het idee van Suzanne om een samenvatting van het onderzoek in een blog te zetten zodat jullie dit kunnen lezen! Ga ik zeker doen!!) Het was een leuke afsluiting. Dinsdag kwamen de ouders van Juda aan! Jac en Annemarie waren heel blij om Judith weer te zien. Ik kreeg van Annemarie 3 kusjes die ze moest geven van mijn mama. Dat was fijn. Terwijl Judith met haar ouders naar het hotel ging ben ik naar het winkelcentrum gegaan. Daar heb ik (heel eenzaam) gewinkeld. Ik heb een mooie jurk gekocht voor oud en nieuw... Oh, zo mooi!!! Die avond heb ik met de ouders van Judith en Juda gegeten.
Woensdag zijn we met zijn vieren naar de Tumbuh gegaan. Ze hadden stroopwafels uit Nl meegenomen dus deze kon Judith uitdelen. De terugweg gingen we in een fietstaksi. Ik mocht samen met Jac. Héél erg knus, hihi! Het paste net.. We hadden een heel oude man die bijna niet vooruit kwam. Jac sprong uit het karretje en hielp die man duwen. Het was geen gezicht. Heel erg grappig!! Daarna zijn we naar Vredeburg geweest, een museum over de bezetting van Indonesië. Het was niet heel interessant. Maar we hebben het zelf leuk gemaakt!
Donderdag mocht ik mee fietsen en naar de borobudur! Dit was weer heel mooi. Helaas voor ons was het fietsen wel in de regen. We kregen poncho's van Budhi, de gids. Gelukkig was het op de borobudur gewoon droog! We kwamen bovenaan Floor, Raquel en Cherelle tegen! Heel toevallig. S avonds hebben we op de prawirotaman gegeten.
Vrijdag was de laatste dag van Judie. Ze moest nog een aantal dingen kopen op de malioboro dus we zijn wéér gaan souvenirshoppen. Ik vind het afdingen ZO leuk dat ik heel veel dingen heb gekocht die ik niet nodig had.... Zucht... Ipv 2 armbandjes koop ik er gewoon 10.