Lompheid, Lol en een verhuizing.
Blijf op de hoogte en volg Merel
11 September 2014 | Indonesië, Jogjakarta
Hallo lieve mensen die mijn blog lezen!
De tijd vliegt voorbij, nu al. Het is nu donderdagavond, we zijn al 3 dagen hier. Maar echt als thuis voelt het nog niet hoor. We zijn nog ontzettend aan het wennen aan de geuren, kleuren en eetgewoontes van het land. Met Judith is het ontzettend gezellig. We hebben ontzettend veel lol. We zijn allebei redelijk lomp, dit kan lastig zijn maar eigenlijk is het altijd wel heel grappig. Heel fijn dus!
Nu hoor ik een meneer via een minaret zijn gebed zeggen. Dat is hier heel normaal. Omdat dit een Moslim land is hoor je dit 5 keer per dag. Dus ook om 4:30 in de ochtend. Dat was even wennen toen ik dat voor het eerst hoorde. Ik schrok heel erg omdat ik dacht dat er een vreemde man in mijn hotelkamer stond.. Haha.
Omdat we maar twee nachten in ons (prachtige!!!!) hotel hadden geboekt, maar er 3 nodig hadden moesten we actie ondernemen. Aan de balie vertelde ze ons dat alles vol zat. Op internet vonden we echter nog gewoon een kamer, die wij natuurlijk gewoon geboekt hadden. Nog een nacht in een prachtig hotel voordat we weer terug moeten naar de realiteit. Echter bleek vanochtend dat we niet voor het eerste hotel hadden geboekt, maar voor een hotel met dezelfde naam een paar straten verder op. OEPS. Nu moesten we alsnog onze koffers dicht zien te proppen en verhuizen.
Ondertussen zitten we in een ander hotel. Dit hotel is iets minder luxe, iets meer zoals we straks ook krijgen. We hebben nu twee aparte bedden. Dat is voor Judith wel fijn, blijkbaar deel ik ellenbogen uit als ik slaap…..
Gisteren hebben we een Nederlands stel ontmoet bij het zwembad. Terwijl we op de rand van het zwembad verhalen deelden, dronken we ook gewoon uit glazen. Het meisje kwam met haar hand tegen een glas aan en deze viel kapot. Ook een stukje in het zwembad. We hebben gezocht maar konden het niet vinden.. Dus hebben we het maar aan het personeel verteld. Ze ondernamen direct actie. Een jonge jongen was de pineut en moest het zwembad in.. Onderwater wilde hij niet, zijn riem mocht niet nat worden. Hij probeerde met iedereen van riem te wisselen maar niemand wilde het. Het was echt een prachtig schouwspel! Na 10 minuten zoeken kwamen ze aan met een duikbril en een snorkel. Het was zo onhandig allemaal dat wij ons achter een tijdschrift aan het verstoppen waren, in de hoop dat ze niet door hadden dat wij zo moesten lachen.
Niet denken dat wij ze uitlachen hoor…. Dat doen die mensen naar ons wel! Kei hard lachen als we wat vragen en even in eigen taal iets zeggen. Maar het is eigenlijk niet zo erg, want alle mensen hier zijn zo verschrikkelijk lief… En wij geven ze ook wel een reden om te lachen:
Bij het overstappen van hotels hebben we een ‘taksi’ geregeld. Alle koffers en tassen pasten niet achter in, dus Judith kreeg een koffer op de achterbank. Ik ging voorin zitten. Terwijl ik de deur open deed begonnen de mannen van het hotel en de taxichauffeur heel hard te gillen en te lachen… Ik keek hen aan en snapte er niets van.. ‘You drive Taksi, Miss?’ riep iemand. Toen ik naar binnen keek zag ik dat ik de deur open had gedaan aan de kant van het stuur.. Alles is hier andersom, links rijden en rechts zitten. Blunderrrrrr…. Met praktisch de slappe lach uit schaamte en blossen op mijn wangen ben ik naar de andere kant van de auto gelopen. Ook dit doe je maar een keer fout (hoop ik…..)
Ik heb vandaag een klein ringetje gekocht, in de hoop dat ik in een zin duidelijk kan maken dat ik geen interesse heb: ‘I’m married.’ De mevrouw in het winkelcentrum was aan het tolken tussen mij en de verkoper dus na het betalen gaf ik haar ook wat geld. Ze was echt niet normaal blij en verbaasd. Blijkbaar is dat dus helemaal niet normaal hier. Achteraf omgerekend heb ik haar 0.66 euro gegeven. Daar zou ik me in Nederland voor schamen, maar ze was zo gelukkig!!
Vanavond gaan we uit eten met de rest van de meiden. We zullen dan met zijn achten naar een feestje gaan hier in de Malioboro. Blijkbaar zijn daar veel studenten en andere jongeren. Ik ben heel benieuwd hoe uitgaan hier gaat en wat voor mensen dat trekt! Ik heb zin om te eten met de andere meiden, dan kunnen we die ook beter leren kennen.
Vandaag heb ik voor het eerst een vogel gezien!! Dat klinkt misschien heel sullig, maar ik was er echt blij mee. Er zijn hier bijna geen vogels, hoewel ik die wel verwacht had. Ook had ik in zo’n grote stad wel sirenes en ambulances verwacht. Ook die hebben wij niet gezien. Zoals Judith zei: ‘Mensen gaan gewoon dood hier..’
Geen ambulance nodig hoor, hier in Yogya!
Het is trouwens echt binnen 5 minuten pikkedonker zodra het begint te schemeren.. Heel bijzonder!
Nu ga ik me klaarmaken voor vanavond. Toedelsssssssssss, xxxx
PS. Jeroen en Ermon, Happy Bday to you guys!!!!! :D
De tijd vliegt voorbij, nu al. Het is nu donderdagavond, we zijn al 3 dagen hier. Maar echt als thuis voelt het nog niet hoor. We zijn nog ontzettend aan het wennen aan de geuren, kleuren en eetgewoontes van het land. Met Judith is het ontzettend gezellig. We hebben ontzettend veel lol. We zijn allebei redelijk lomp, dit kan lastig zijn maar eigenlijk is het altijd wel heel grappig. Heel fijn dus!
Nu hoor ik een meneer via een minaret zijn gebed zeggen. Dat is hier heel normaal. Omdat dit een Moslim land is hoor je dit 5 keer per dag. Dus ook om 4:30 in de ochtend. Dat was even wennen toen ik dat voor het eerst hoorde. Ik schrok heel erg omdat ik dacht dat er een vreemde man in mijn hotelkamer stond.. Haha.
Omdat we maar twee nachten in ons (prachtige!!!!) hotel hadden geboekt, maar er 3 nodig hadden moesten we actie ondernemen. Aan de balie vertelde ze ons dat alles vol zat. Op internet vonden we echter nog gewoon een kamer, die wij natuurlijk gewoon geboekt hadden. Nog een nacht in een prachtig hotel voordat we weer terug moeten naar de realiteit. Echter bleek vanochtend dat we niet voor het eerste hotel hadden geboekt, maar voor een hotel met dezelfde naam een paar straten verder op. OEPS. Nu moesten we alsnog onze koffers dicht zien te proppen en verhuizen.
Ondertussen zitten we in een ander hotel. Dit hotel is iets minder luxe, iets meer zoals we straks ook krijgen. We hebben nu twee aparte bedden. Dat is voor Judith wel fijn, blijkbaar deel ik ellenbogen uit als ik slaap…..
Gisteren hebben we een Nederlands stel ontmoet bij het zwembad. Terwijl we op de rand van het zwembad verhalen deelden, dronken we ook gewoon uit glazen. Het meisje kwam met haar hand tegen een glas aan en deze viel kapot. Ook een stukje in het zwembad. We hebben gezocht maar konden het niet vinden.. Dus hebben we het maar aan het personeel verteld. Ze ondernamen direct actie. Een jonge jongen was de pineut en moest het zwembad in.. Onderwater wilde hij niet, zijn riem mocht niet nat worden. Hij probeerde met iedereen van riem te wisselen maar niemand wilde het. Het was echt een prachtig schouwspel! Na 10 minuten zoeken kwamen ze aan met een duikbril en een snorkel. Het was zo onhandig allemaal dat wij ons achter een tijdschrift aan het verstoppen waren, in de hoop dat ze niet door hadden dat wij zo moesten lachen.
Niet denken dat wij ze uitlachen hoor…. Dat doen die mensen naar ons wel! Kei hard lachen als we wat vragen en even in eigen taal iets zeggen. Maar het is eigenlijk niet zo erg, want alle mensen hier zijn zo verschrikkelijk lief… En wij geven ze ook wel een reden om te lachen:
Bij het overstappen van hotels hebben we een ‘taksi’ geregeld. Alle koffers en tassen pasten niet achter in, dus Judith kreeg een koffer op de achterbank. Ik ging voorin zitten. Terwijl ik de deur open deed begonnen de mannen van het hotel en de taxichauffeur heel hard te gillen en te lachen… Ik keek hen aan en snapte er niets van.. ‘You drive Taksi, Miss?’ riep iemand. Toen ik naar binnen keek zag ik dat ik de deur open had gedaan aan de kant van het stuur.. Alles is hier andersom, links rijden en rechts zitten. Blunderrrrrr…. Met praktisch de slappe lach uit schaamte en blossen op mijn wangen ben ik naar de andere kant van de auto gelopen. Ook dit doe je maar een keer fout (hoop ik…..)
Ik heb vandaag een klein ringetje gekocht, in de hoop dat ik in een zin duidelijk kan maken dat ik geen interesse heb: ‘I’m married.’ De mevrouw in het winkelcentrum was aan het tolken tussen mij en de verkoper dus na het betalen gaf ik haar ook wat geld. Ze was echt niet normaal blij en verbaasd. Blijkbaar is dat dus helemaal niet normaal hier. Achteraf omgerekend heb ik haar 0.66 euro gegeven. Daar zou ik me in Nederland voor schamen, maar ze was zo gelukkig!!
Vanavond gaan we uit eten met de rest van de meiden. We zullen dan met zijn achten naar een feestje gaan hier in de Malioboro. Blijkbaar zijn daar veel studenten en andere jongeren. Ik ben heel benieuwd hoe uitgaan hier gaat en wat voor mensen dat trekt! Ik heb zin om te eten met de andere meiden, dan kunnen we die ook beter leren kennen.
Vandaag heb ik voor het eerst een vogel gezien!! Dat klinkt misschien heel sullig, maar ik was er echt blij mee. Er zijn hier bijna geen vogels, hoewel ik die wel verwacht had. Ook had ik in zo’n grote stad wel sirenes en ambulances verwacht. Ook die hebben wij niet gezien. Zoals Judith zei: ‘Mensen gaan gewoon dood hier..’
Geen ambulance nodig hoor, hier in Yogya!
Het is trouwens echt binnen 5 minuten pikkedonker zodra het begint te schemeren.. Heel bijzonder!
Nu ga ik me klaarmaken voor vanavond. Toedelsssssssssss, xxxx
PS. Jeroen en Ermon, Happy Bday to you guys!!!!! :D
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
