Borobudur en een ‘luxe’ trip naar Pacitan

Wat een bijzondere week! Ik ben ontzettend blij dat mijn ouders mij zijn komen opzoeken, hier in Yogyakarta. Wat heb ik geluk dat dit mogelijk is!

Maandag heb ik een dagje met mijn ouders rondgebracht op de Malioboro. Eerst een heel stuk gelopen langs de winkeltjes en daarna een winkelcentrum in. Hier ging papa naar de kapper. Dit was ontzettend grappig, papa is 2 meter lang en daar zijn de kappersstoelen niet voor gemaakt. Terwijl hij onderuitgezakt op die stoel zat, knipte een klein Indonesisch vrouwtje zijn haar. Toen het uitgespoeld moest worden, lag hij praktisch dubbel in die stoel, en wij dubbel van het lachen. Geen gezicht! Het was erg leuk om te zien, de vrouwen in de kapsalon hadden er ook wel lol om.
Na een HEERLIJKE douche in het Ibis zou ik naar huis gaan. Terwijl ik uit de badkamer stapte vroeg ik aan mama waarom ze het kaartje uit de energie toevoer had getrokken. Op dat moment zag ik het kaartje er gewoon nog in zitten: stroom uitval. Geen probleem, gebeurt hier wel vaker!
In de taxi naar huis voelde ik me een echte baas! Nadat de beste chauffeur verkeerd reed, wees ik hem de juiste weg terug naar mijn huis. Heel erg vet hoor, ukkepuk in de grote stad wijst de chauffeur de weg wel..
Eenmaal thuis was er nog steeds geen stroom. Maandag is onderzoeksdag en deze maandag was een heel belangrijke dag. We hadden een deadline. De eerste stappen van ons onderzoek zouden besproken worden en daarna opgestuurd worden voor feedback. Helaas ging dit nu allemaal niet door. De laptops waren niet opgeladen en zonder stroom geen wifi, dus mailen lukte al helemaal niet. Toen we in bed lagen rond een uur of 10 ging de stroom weer aan. Eindelijk kon de airco aan! Na 4 a 5 uur geen stroom was ik best blij dat we weer stroom en licht hadden. Het huis was best een beetje griezelig in het pikkedonker.

Dinsdag op stage zijn mijn ouders langs gekomen. Ze hebben een rondleiding gekregen van de directrice, ik vulde haar informatie aan met passende informatie over dingen waar ze wel wat over gehoord hadden en nu ook echt konden zien. Bijvoorbeeld een leerkracht die nul interesse voor ons toont, dit vertelt de directrice niet, maar toch was het leuk dat mijn ouders het nu ook konden zien. Nadat mijn ouders weg waren stortte ik in. Ik voelde me die ochtend al ziek maar wilde per se naar stage omdat we maar zo weinig dagen hebben. Het voelde alsof ik koorts had en koorts is nooit goed, zeker hier niet. Na wat lieve woorden van Luuk en Judith ben ik op de scooter gestapt, terug naar huis. Thuis ben ik direct in bed gaan liggen en heb ik heel de dag liggen slapen. Toen Judith thuis kwam had ik wel wat energie, maar nog niet veel. Koorts heb ik gelukkig niet gehad maar het was en teken van mijn lichaam om rust te nemen. Ook woensdag heb ik me heel beroerd gevoeld. Het begon ’s ochtends vroeg al dus ik besloot om niet naar stage te gaan. Een heel moeilijk besluit, maar wel het juiste. De hele dag heb ik liggen slapen. Als je twee dagen en nachten kan slapen dan heb je het nodig…
Ze zeggen dat het kan komen door de weerswisseling. We gaan namelijk van het droge seizoen naar het regenseizoen. Hierdoor is het benauwder en warmer dan eerst. Veel mensen hebben hier last van. Ik denk ook dat ik me zo slecht voelde omdat ik al een paar dagen niet normaal gegeten had. Er is iets in me omgeslagen waardoor ik amper meer kan eten. Geen behoefte aan eten en bij het idee aan een boterham werd ik misselijk. Dan begin je de dag niet per se goed. Gevarieerd eten kan hier niet echt. Het komt eigenlijk iedere dag op het zelfde neer. Een (droge) boterham met pasta, rijst, nasi en noodles. Af en toe gaan we uiteten en dan eet ik pasta’s of een pizza. Maar meer is het niet. Ik ben nu al zo’n 6 kilo kwijt, meer kan echt niet. Dus ik moet mijn eetpatroon gaan aanpassen. In plaats van brood ga ik yoghurt eten. Ook zal ik vaker zelf gaan koken met meer groentes!

Met een slap lichaam stapte ik donderdag de auto in. We gingen met zijn vieren een tochtje maken. Papa, mama, Judith en ik! Op de planning stond een 4/5 uur durende autorit naar het Dijeng Plateau. Bergwegen zijn niet fijn, zeker niet als je ziek bent. Maar zeuren probeerde ik niet te doen. Het was het absoluut waard. De rit was prachtig!! Hele mooie landschappen gezien. We zijn eerst wat tempels wezen kijken. Deze vielen een beetje tegen, we hadden ondertussen al wat mooiere gezien. Daarna zijn we naar een krater geweest. Zodra de autodeur openging sloeg de zwavelgeur in je gezicht. Het stonk hier ontzettend! Judith had al gelijk een sjaal voor haar mond en neus. Slim dacht ik, dus ik bond een extra shirt om mijn hoofd heen. Zo rook ik mijn heerlijk schone shirt in plaats van de zwavel geur. Het was ontzettend leuk om te zien hoe er stoom uit de grond kwam en er borrelende putjes modder waren. Het meeste lol hadden we om mama, die wilde de zelfontspanner aanzetten voor de groepsfoto. Terwijl de camera al op de grond stond, ging ze kijken of we te zien waren. Met haar knieën op de grond en haar billen in de lucht zat ze op dat schermpje te kijken. Niet te vergeten, haar bril op het puntje van d’r neus. Hihihihihi. Wat een figuur. :D We zijn daarna door gereden naar het twee kleuren meer. We moesten nog een stukje klimmen door het bos. Hier rook het heerlijk! (Als ik bosgeuren ruik denk ik altijd aan vroeger, aan de boswandelingen die we maakten. Helemaal fijn dus!) Het uitzicht wat we hadden was fantastisch mooi! (Ik hoop foto’s toe te voegen….. Maar ben hier niet zo goed in. )
Als laatste stopten we bij de Borobudur. Extreem gelukkig werd ik toen ik hem zag liggen. Ik heb uitgekeken naar dit moment sinds ik weet dat ik naar Indonesië zou gaan. Zo machtig groot en hoog. O-ver-al Boeddha beelden. De mensen die mij goed kennen weten dat er overal in huis wel iets terug te vinden is waar een Boeddha op staat en dat ik hier gek op ben… Fantastisch dus. We hebben lekker de tijd genomen om rond te kijken en om foto’s te maken! Papa is zeker 3 keer geïnterviewd door schoolkinderen die de opdracht hadden om een toerist te spreken. Hij valt tenslotte lekker op!
De zonsondergang verlichtte de Borobudur heel erg mooi.

Vrijdag zijn we gaan bandjesvaren door een grot. Mama had een lekkere relaxdag dus Samantha ging mee! Door de grot in een grote band was heel apart. We hoefden niets te doen en werden gewoon rond getrokken door onze gids. Hij vertelde wat over de stalactieten en stalagmieten en de mythes die er waren. Eenmaal uit de grot moesten we een stukje rijden in een vrachtauto. We werden vervoerd als vee. Gewoon achter in de bak, geen stoelen, geen houvast, gewoon staan en mee hobbelen. In het andere water kwamen we aan bij een waterval. Hier mochten we van afspringen. Ik ben dus van een 10 meter hoge rots afgesprongen! Heel erg vet…. :D (De rest ook, vooral ben ik trots op papa, die dat ook gewoon doet!!!!!!) Na een heerlijke lunch bij Nanamia gingen we weer op huis aan. Toen wij al ruim een uur thuis kwamen kreeg ik een appje van mama dat papa nog niet thuis was gekomen. ‘Haha die is gaan lopen’ zei ik.. En ja hoor, de malloot had echt 7 kilometer gelopen! Wat een held!!! 34 graden, een zware rugzak en de weg niet weten, maar wel gewoon thuis komen en niet verdwalen. Stoer hoor.

Zaterdag had ik een weekendje weg met mijn ouders gepland. Naar een mooie baai waar we zouden kunnen zwemmen en lekker konden relaxen. Op de heen weg gingen we eerst naar een grot. Goa Gong, heel erg bekend bij de lokalen. Het was dan ook ontzettend druk. De driver heeft ons 1 km voor de ingang moeten afzetten omdat er file stond en hij ons er niet kon brengen. Het was ontzettend druk en we waren de enige blanke mensen. We vielen dus echt op. Het was heel erg leuk, de mensen waren super lief en vriendelijk. Dat is hier in de stad niet altijd het geval. De grot was heel vochtig (duuuuuhhhhhhhhh), we begonnen dus na 2 meter al direct te zweten. Met zaklampen liepen we stapje voor stapje door de grot. Niet stapje voor stapje omdat het zo mooi, of gevaarlijk was… Nee, omdat het zo druk was!
Uiteindelijk na een reis van 5 uur kwamen we aan in het hotel waar we al snel de echte luxe van Indonesië zagen. Voor mij niets aan de hand, maar voor mijn ouders was de heel simpele kamer wel iets nieuws. Een bed een kast en een 1,5 vierkante meter badkamertje. Nou was dit allemaal prima te overleven voor twee nachten, maar de geur was heel vies. Het rook ontzettend muf en zag er viezig uit. Niet echt het relaxte weekend dat ik gepland dacht te hebben. We besloten al snel naar de zee te gaan. De zee was echter zo wild dat we er niet in konden, jammer. In de avond besloten we dat we maar 1 nacht zouden blijven en gewoon weer terug te gaan naar Yogya. De volgende dag hebben we ons 1,5 uur vermaakt op het strand. In die tijd is papa ontzettend verbrand, ik een beetje en mama niet. In de auto was de airco dus best lekker.
Dit typ ik allemaal vanuit mijn bed in het hotel! Papa en mama wilden graag nog een nachtje/dagje doorbrengen aangezien dit ook het plan was. En tegen een hotelovernachting zeg ik geen nee!!!
Vandaag (maandag) heb ik het laatste dagje met papa en mama voor ze weer doorreizen richting Bali. Judith komt zo gezellig langs en dan gaan we er nog een leuk dagje van maken!

Heel veel kusjes en liefde naar al mijn vriendjes en vriendinnetjes die ik zo mis! <3

Ik vind het trouwens heel erg vet dat ik zo veel vaste lezers heb!! :D

xxxxxx